Nikola Živanović je rođen u Kragujevcu. Diplomirani je filolog opšte književnosti sa teorijom.
Prvu plaketu pesama objavio je 1998. zajedno sa Aleksandorm Šarancem. Potom je sledila zbirka Narcisove ljubavne pesme (1999), a zatim i prevod izabranih pesama Huga fon Hofmanstala Balada o Životu (2000, zajedno sa Vladimirom Jagličićem i Nikolom Živkovićem). U to vreme prevodi i pesme Vilijema Blejka i Vilijema Vordsvorta. Pesme i prevodi iz ovog perioda nalaze se u mnogim lokalnim i festivalskim antologijama i zbornicima. 1998. upisuje Pravni fakultet u Kragujevcu da bi ga posle upisane treće godine napustio i upisao srpski jezik i književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu, a potom, uporedo sa njim i opštu književnost sa teorijom književnosti na istom fakultetu. U ovom periodu dobija nagrade za poeziju na festivalima u Vrbasu i Knjaževcu, a nagrade za esej u Zrenjaninu (Ulaznica) i na Disovom proleću u Čačku.
Desetak godina posle prethodne knjige objavljuje zbirku pesama Astapovo (Povelja, Kraljevo, 2009), za koju je dobio nagradu Trećeg Trga. U to vremeo osim pesama piše književnu kritiku, eseje i naučne radove i počinje da prevodi poeziju sa engleskog jezika. Od prevoda treba izdvojiti Antologiju imažističke poezije (objavljenu 2009. u časopisu Gradina). Sarađuje sa gotovo svim relevantnim književnim časopisima u Srbiji: Beogradski književni časopis, Polja, Povelja, Gradina, Koraci, Letopis Matice srpske, Književni list, Književni magazin, Kvartal, Pančevačke sveske, Zlatna greda, Bagdala i dr. Zajedno sa knjigom pesama Koferi Džima Džarmuša Petra Matovića, Astapovo postaje prelomna knjiga u srpskoj lirici i jedna od prvih knjiga onoga što će se ubrzo nazvati novom srpskom poezijom.
2010. godine počinje se intenzivno družiti sa Borislavom Radovićem. Tada počinje i saradnja sa časopisom Poezija, a uskoro i sa prevodilačkim časopisima Pismo i Mostovi. Iste godine izlazi i drugo izdanje Astapova. 2011. zbirku pesama Astapovo predstavlja u Zagrabu i Lajpcigu (kao stipendita Gete univerziteta). Zvršava opštu književnost. Povremeno sarađuje sa internet časopisom za savremenu književnost Agon i sarađuje sa pesnicima iz svoje generacije. To uključuje i javna čitanja poezije na pesničkim večerima koje organizuju Argh, Poezin, Poetarijum i dr. 2011. postaje član Srpskog književnog društva, a 2012. član Udruženja književnih prevodilaca Srbije. Pesme mu prevode na brojne jezike: slovenački, nemački, poljski, češki, španski itd. Zastupljen je u brojnim antologijama i zbornicima koji definišu mlađu generaciju (Van kutije, Prostori i figure, Vantufri, Restart), u tematskim antologijama u časopisima (Poezija, Beogradski književni časopis, Književni magazin) kao i u antologiji srpske poezije na španskom jeziku El Color de la Esencia. U junu 2011. izašao je tematski broj časopisa Sent u celini posvećen njegovom radu. Priredio ga je Enes Halilović.
Intenzivno se bavi prevođenjem sa engleskog jezika. Prevodi pesme Volasa Stivensa, T. S. Eliota, Harta Krejna, Čarlsa Olsona, Vistana Hju Odna, Luisa Meknisa, Stivena Spendera, Toma Gana, Stenlija Kunica, Lujze Glik i drugih, kao i dramu T. S. Eliota Svini borac. Počinje saradnju sa Trećim programom Radija Beograd za koji radi prevode i prikaze knjiga.
2014. objavljuje zbirku pesama Carmina Galli u kraljevačkoj Povelji za koju je dobio nagradu "Branko Miljković".